Rozdział 4

" Hogwarcie, patatajtamy do ciebie!"

W końcu, bez większych skandali dojechali na stację w Hogsmeade.

Blaise siedział w przedziale z niewidzialnym Potterem i Ronem, który klął na braci, próbując nie zwymiotować po raz wtóry.
 Draco zaszył się w toalecie, starając się odpedofilować.
Hermiona ukryła się w przedziale Krukonek przed wszystkimi Ślizgonami czającymi się w pociągu.
A tym czasem w wesołym przedziale na końcu pociągu zapanowało poruszenie.
- Idę poszukać mojego kwiatuszka - Pottuszka - oznajmił Blaise. - Chcę widzieć jego zgrabne ciałko, kiedy będzie się przebierać.
- Jak spotkasz gdzieś Freda i George'a, przekaż im, że następnym razem puszczę pawia prosto na nich i będzie to nowy rekord rodzinny. - prawdą było, że bliźniaki od niepamiętnych czasów, gdy tylko jako jeszcze małe brzdące znaleźli stary album rodzinny z największymi pawiami rodu, prowadzony niegdyś przez pra-pradziada Abelforta, wzięli się namiętnie za uzupełnianie braków.
  Diabeł wyszedł, zanim Ron skończył mówić, a podczas tej wymiany zdań Harry zasnął w pelerynie niewidce, opierając policzek o idealnie wypolerowaną szybę. Zabini uznałby to za słodkie.
  Tymczasem Draco wyszedł z toalety i skierował się do swojego przedziału w nadziei, że Granger tam nie będzie.
-Gdzie Granger? - zapytał, rozglądając się podejrzliwie.

-A co cię to, fretko? - odwarknął Ronald, połykając kolejną dzisiaj tabletkę "Czary-Mary Anty-Rzygi".
-Po przeprowadzeniu wnikliwej dyskusji z moją prawicą, czyli Tinki-Łinkim, oraz po zaczerpnięciu rady od lewicy, Bolka i Lolka, doszedłem do wniosku... - Nie dokończył, ponieważ przerwało mu głośne chrapanie. Spojrzał na Weaselya, jednak ten bynajmniej nie spał.
Irytujący dźwięk, przypominający brzmieniem ostatnie krzyki zarzynanego kota Dumbledore'a, dochodził z rogu przedziału. Spanikowany spojrzał w stronę rudzielca, jednak tego tam nie było. Zamiast niego leżała mała karteczka głosząca:

"Zwiałem daleko stąd. Nie szukaj mnie. Wrócę kiedy będzie bezpiecznie.
                                                                                     Ronald Wesley."

-Pieprzona gryfońska odwaga.- burknął blondyn.-Kiedy on zdążył to napisać?!?!
Podszedł niepewnie do tajemniczego źródła dźwięku i...
Wyrąbał twarzą w okno. Spojrzał pod nogi, rozmasowując bolący, arystokratyczny nos. "O co ja się mogłem potknąć?" Zaczął błądzić rękami w powietrzu, tuż nad ziemią. W końcu natknął się na coś dużego i twardego (Wiem o czym myślicie... Rozczaruję was. To nogi.) i zaczął piąć się w górę. Wtedy tajemniczy przedmiot się poruszył i wrzasnął, a z Pottera zsunęła się peleryna niewidka.
-Pomocy!!! Zboczeniec!!!- wyleciał z pomieszczenia z prędkością Goyla widzącego rybki. Kiedy Draco się odwrócił napotkał zawiedziony wzrok Zabiniego.
-Jak mogłeś mi to zrobić?!?! Smoczuuuuuusiuuuuuu!- zawył.
-Ale...- zaczął.
-Wiedziałeś, że czaję się na naszego złotego chłopczyka!- teatralnie upadł na kolana, oparł ręce na siedzeniu i schował głowę w ramionach.
-Ale...-blondyn próbował się tłumaczyć.
-Milcz!- wrzasnął ten drugi i wybuchnął udawanym płaczem.
-Ale...
-Dobra. Wybaczam ci, ale tylko ten jeden raz. Wiem, że widząc Potterka trudno się powstrzymać... Poza tym nie potrafię się na ciebie gniewać Smoczusiu-pączusiu.
I wtedy do przedziału wparowała Hermiona, zarządzając branie kufrów i wychodzenie na peron.



Halo! Ktoś nas tu jeszcze pamięta? Tak, wiemy, długo nie było notki. Tak, obijałyśmy się cały czas 😁 No i ten... Tego... Mamy dla was taką malutką prośbę - widzimy, że turlacie się po podłodze ze śmiechu (tak, dokładnie widzimy 😉) no i... Mogłybyście udostępnić nasz blog na swoich? Gwarantujemy rewanż :)
Drav i Zuza

Ps. Dzisiaj nie dam obrazków, bo zuy internet nie chce uznać mojej wyższości.
O...o...o...! Drav! Zapomniałaś!

Uwaga!

Zbieramy na szampon dla Snape'a! Każdy komentarz ma wartość pięciu zeta. 

Drav? Co ty na to, żeby dokupić jeszcze odżywkę?